Rozdział XII

Rano dopłynęliśmy na wyspę. Była ogromna i piękna. Miała też duży wulkan. Kiedy ją zobaczyłam, rozpłakałam się znów ze szczęścia. Harry przytulił mnie mocno i pocałował w czoło.

- No już . . . nie płacz, chodź ją zobaczyć.

Objął mnie i poszliśmy w stronę ogromnego budynku.

- To . . . – zaniemówiłam

- Tak, nasz dom – uśmiechnął się

- OMG! – zaczęłam krzyczeć ze szczęścia i wskoczyłam mu w ramiona.

- Cieszę się, że ci się podoba. Chodź  zobaczyć do środka.

I ruszyliśmy do naszego domu a za nami reszta. Dom był przepiękny. Zawsze o takim marzyłam, miał wszystko o czym pragnęłam. Jakby Harry czytał mi w myślach. W salonie była duża, ciemno różowa kanapa, telewizor, wieża stereo, pięć łazienek i duża kuchnia. Sypialń było też sporo jakby ktoś chciał przenocować.

- Mam dla ciebie niespodziankę. – powiedział uśmiechnięty

- Jaką?

Zakrył mi oczy jakąś apaszką i zaczął mnie gdzieś prowadzić.

- Już? – spytałam

- Jeszcze nie, kotku.

- To kiedy? – niecierpliwiłam się

- Teraz.

Zdjęłam apaszkę i zobaczyłam bibliotekę.

- Mówiłaś, że lubisz bardzo czytać.

- Tak, dziękuje kochanie.

- Masz tu wszystkie swoje ulubione książki a tu swoją ulubioną muzykę – wskazał na półki z płytami – masz jeszcze tu nasze płyty, żeby ci o mnie przypominały.

- Dziękuje za wszystko – pocałowałam go

- Nie ma za co – uśmiechnął się – Ale najlepsze jest na koniec.

- Co?

- Nasza sypialnia – uśmiechnął się łobuzersko

Weszłam za Harrym do dużej sypialni, w której była szafa, telewizor plazmowy i duże, ciemnoróżowe łoże z baldachimem, które zaraz chciałam wypróbować i wskoczyłam na nie ciągnąc za sobą Harrego. Położyłam się na nim, całując go namiętnie. Ściągnęłam z niego koszulkę i ustami zjechałam niżej na jego umięśnioną klatę. Harry cicho jęknął a ja zjeżdżałam niżej i niżej . . .

- Harry?!

- O nie! To moja mama.- przerwał moje całowanie i szybko założył koszulkę.

Do sypialni weszła mama Harrego, Anne.

- O tu jesteś, skarbie. – uśmiechnęła się i przytuliła Harrego – A ty pewnie jesteś Elena . . . – zwróciła się do mnie - . . . Harry dużo o tobie mówił, kiedy rozmawialiśmy przez telefon . . .

Harry zarumienił się a jego mama uśmiechnęła się i spojrzała na łóżko, na którym pościel była troszkę rozwalona.

- Widać, że już próbowaliście – spojrzała na nas z dzikim uśmieszkiem.

- Co? My nie, tylko . . . – jąkał się

- Harry przestań kłamać , przecież to normalne – stanęła w drzwiach – Dobra ja idę na dół do reszty a wy przyjdźcie potem. Będziemy oglądać wasze zdjęcia jak byliście mali, ok.?

- Ok., mamo, przyjdziemy.

Mama Harrego ruszyła na dół.

- Fajnie – przewrócił oczami – będą oglądać nasze zdjęcia jak byliśmy mali. Pewnie moja mama to wymyśliła – westchnął

- Twoja mama jest fajna – uśmiechnęłam się – chodź, pooglądać. Zobaczę jak mój przyszły mąż wyglądał w pieluszce – zaśmiałam się.

- Ta, bardzo śmieszne – oburzył się

- No chodź – pociągnęłam go – Będzie super ubaw.

- Ta, straszny – miał zniesmaczoną minę

Pocałowałam go, mina ta znikła i zszedł ze mną na dół.

                                                                                       *  *  *

Kiedy zbliżała się noc poszłam z Harrym na plażę. Gwiazdy i księżyc rozświetlały wyspę. Noc była piękna. Położyłam się na kocu obok Harrego i zaczęliśmy oglądać gwiazdy.

- Jutro nasz ślub – szepnął mi do ucha

Uśmiechnęłam się i pocałowałam go. Spojrzałam w jego kocie oczy i zobaczyłam w nich blask. On również odpowiedział mi uśmiechem.

Nagle usłyszałam szmer w zaroślach.

- Co to? – podniosłam się

- O co chodzi?? – spytał zdezorientowany

- Słyszałam coś w tych zaroślach – wskazałam

Podeszłam bliżej, zarośla się poruszały i wyskoczył z nich mały, biały w paski brązowe tygrysek. Zamruczał i usiadł przede mną.

- Ooo malutki co ty tutaj robisz??

Zaczęłam go głaskać a on przytulił się do mnie. Harry podszedł do nas.

- Harry, zobacz jaki słodki – podniosłam go i przytuliłam

- Bardzo śliczny.

Podałam mu go a tygrysek zamruczał i wtulił się do niego.

- Ale razem słodko wyglądacie. – uśmiechnęłam się – Możemy go zatrzymać?? – Harremu się ten pomysł nie za bardzo podobał – Proszę . . . proooooszę . . . – delikatnie zatrzepotałam rzęsami z kokietującym uśmiechem.

Harry uległ mojemu urokowi a ja szczęśliwa wzięłam małego tygryska do domu. Nakarmiłam go, był bardzo wygłodzony. Biedne maleństwo. Wszyscy zachwycili się małym tygryskiem.

- Jak go nazwiesz?? – zapytała Skye, siedząc na kanapie.

- Hmmmm? No nie wiem.

- Może . . . Enry?

- Enry? Bardzo ładne. – podniosłam Enrego a on słodko zamruczał.

- Spodobało mu się – uśmiechnęła się

- Dziewczyny! Już późno. Jutro ważny dzień i trzeba się porządnie wyspać. – powiedziała moja mama i ruszyła do swojego pokoju na górę.

Zabrałam Enrego na ręce do sypialni, Harry chodził po pokoju i czegoś szukał.

- Coś zgubileś, kochanie??

- Mojej muszki, szlak! – krzyknął – Gdzie ona jest?!

- Znajdzie się

Harry znów podszedł do szafy i grzebał w bieliźnie, parę rzeczy wylądowało na podłodze.

Zauważyłam ją pod łóżkiem, podniosłam i podałam mu.

- Ooo jest! Całe szczęście. Dziękuje, kotku. – pocałował mnie – Co ja bym bez ciebie zrobił.

- Nie ma za co – zaśmiałam się

Pozbierał bieliznę, która leżała na podłodze i położył się koło mnie i Enrego. Enry przygnieciony do mnie zasnął. Harry popatrzył na mnie smutno.

- A ja? Mogę się przytulić? Czy tylko Enremu można?

- Tobie także, głuptasku.

Przytulił się i zasnął tak szybko jak Enry. Ja również.

 *  *  *

Rano wszyscy zaczęli się szykować. Niall latał z kawałkiem pizzy z pokoju do pokoju szukając garnituru. Zayn cały czas siedział w łazience układając fryz. Liam z Louisem pomagali Harremu się ubrać. A Skye z moją i Harrego mamą pomagały mi. Wszyscy byli tak zabiegani oprócz mojego taty, siedział na kanapie wraz z małym Enrym i przyglądał się reszcie. Zayn potem pomógł ułożyć Harremu tę burzę loków, z którą nie mógł sobie poradzić. Ale z pomocą Zayna specjalisty udało się. Chłopcy i reszta rodziny i goście byli gotowi. Jeszcze tylko na mnie czekali. Skye zrobiła mi koka luźno opuszczając po bokach kosmyki włosów. Suknia leżała już na mnie jeszcze tylko założyłam szpilki i welon. Zeszłam na dół. Czekał na mnie mój tata, który miał mnie zaprowadzić do ołtarza. I zaczęło się. Muzykanci zaczęli grać marsz weselny a rodzina i przyjaciele spojrzeli na mnie, kiedy ruszyłam. Harry też spojrzał. Uśmiechnął się i kiedy byłam już przy nim wziął mnie za rękę a w jego oczach rozbłysła iskierka szczęścia. Pastor zaczął ceremonię. Wszystko szło tak jak trzeba póki nie zatrzęsła się ziemia. Wszyscy zaczęli panikować. Wulkan zaczął wybuchać.

- Wszyscy na statek!! – krzyczał mój tata.

I wszyscy zaczęli uciekać na łódki.  

- O nie!! Enry został w domu. – szybko pobiegłam do salonu w którym smacznie spał.

Harry wołał mnie ale go zignorowałam. Wzięłam Enrego na ręce i nagle dom zaczął się walić. Nie mogłam wyjść bo sufit się  zawalił. Harry zaczął znów mnie wołać.

- Tu jestem!! Nie mogę się wydostać!! – odpowiedziałam

Harry zawołał chłopaków i zaczęli przekopywać się do mnie. Belka spadła na mnie i upadłam. Enry przerażony uciekł. Nie całkiem straciłam przytomność ale nie mogłam się ruszyć. Belka mnie przygniotła. Harry i reszta dostali się i zaczęli ściągać ze mnie belkę. Kiedy wydostali mnie, Harry wziął mnie na ręce i wyniósł na zewnątrz.

- Gdzie Enry?? – ledwo wydusiłam

- Jest z Skye. Nic mu nie jest.

Spojrzałam na niego, miał obojętną minę. Usiadł w łódce i dalej trzymał mnie w objęciach. Ledwo widziałam, ale na tyle by wiedzieć co się stało. Nasz dom był ruiną, a wielki wulkan rzucał lawą i palił wszystko na swojej drodze wraz z naszym domem. To było okropne. A myślałam, że już nie będzie żadnych przeszkód. Myliłam się. Życie jest strasznie okrutne. A ja chciałam tylko spokojnie żyć i z Harrym założyć rodzinę. Jednak wszystko przepadło. Przytuliłam się mocniej do Harrego, łzy leciały strumieniami. Harremu też leciały. Patrzył na wyspę  . . . patrzył jak nasza przyszłość się wali. Inni też patrzyli na wyspę ze smutkiem. Skye siedziała obok mnie z Enrym i ze współczuciem spojrzała na mnie. Pomimo tego wszystkiego uśmiechnęłam się lekko do niej. Enry przerażony wtulał się w Skye a ona go uspokajała.

Dopłynęliśmy do statku i Harry dalej trzymając mnie na rękach zaniósł do kabiny. Ledwo patrzyłam na oczy, ułożył mnie na łóżku i usiadł koło mnie. Mama Harrego przyszła i zaczęła okładać rany na moim ciele. Kiedy skończyła zwróciła się do Harrego:

- Harry, chodź niech Elena odpocznie.

- Za chwilę -  odpowiedział

- Ok. , tylko nie za długo – i wyszła z kabiny

-  Harry?

- Tak? – mówił ze łzami w oczach

- Nie płacz, wszystko będzie dobrze.

- Nie, nie będzie Eleno. Wszystko straciliśmy. Dom, przyszłość. Wszystko się zawaliło. WSZYSTKO! – zakrył twarz rękoma – A do tego znów naraziłem cię na niebezpieczeństwo. Znów mogłem cię stracić.

Zaczął drżeć na całym ciele. Przytuliłam go do siebie.

- To nie twoja wina. To ja byłam głupia, że tam poszłam, ale chodziło o Enrego. Ale ty niczym nie zawiniłeś.

- Zawiniłem.  Zniszczyłem wszystko! – zaczął krzyczeć – To moja wina! Nigdy sobie tego nie wybaczę! NIGDY! – i wyszedł trzaskając drzwiami.

Do pokoju weszła mama Harrego, która usłyszała ten trzask.

- Nie martw się. On tak ma. Zawsze się o coś obwinia nawet jeśli to jakaś głupota. Jak pobędzie sam to mu przejdzie. – uśmiechnęła się – A teraz prześpij się. – i zamknęła drzwi.

Dalej martwiłam się ale byłam taka słaba a oczy same kleiły mi się do powiek, że zasnęłam bardzo szybko.

Obudziłam się, była pierwsza w nocy. Harrego nie było. Wyszłam na pokład i tam zastałam go. Patrzył gdzieś w horyzont. Podeszłam do niego. On nawet nie spojrzał na mnie. Oczy miał całe opuchnięte od płaczu. A łzy dalej się lały.

- Harry . . . proszę . . . nie obwiniaj się za to . . . błagam . . .

Nie odezwał się.

- Wiem, że jesteś zły na siebie – mówiłam dalej – ale nie wszystko straciliśmy . . . mamy jeszcze siebie a to jest ważniejsze od jakiejś wyspy. Ja nie chce patrzeć jak cierpisz . . . proszę . . .przestań . . . – przerwał mi bardzo czułym pocałunkiem.

Objął mnie w pasie i zaniósł do naszej kabiny. Zaczął ściągać ze mnie ubrania. Kiedy już byłam naga zaczęłam z niego ściągać. Jego umięśniony kaloryfer zaczął się ocierać o moje ciało. Całował mnie po ustach, potem zwinnie zaczął jeździć po szyi. Kiedy wszedł we mnie jęknęłam z rozkoszy. Poczułam ból ale przyjemny. Jego ciało dalej zwinnie ocierało się o moje. Westchnęłam z podniecenia. Przerwał całowanie i szybko dysząc spojrzał mi głęboko w oczy. Jego serce biło bardzo szybko moje również.

- Jesteś taka piękna. Bardzo cię kocham – szepnął

- Ja też bardzo cię kocham.

I znów zaczął mnie namiętnie całować.

*  *  *

Szczęśliwa obudziłam się w ramionach Harrego. On uśmiechnął się i cmoknął mnie w policzek. Mama Harrego wraz z moją wparowały do kabiny i zastały nas nagich w łóżku. Spojrzały na nas z dziwnym uśmieszkiem.

- Chciałyśmy wam powiedzieć – zaczęła Anne – że już dopłynęliśmy do Nowego Jorku.

- Ok. , już wstajemy – rzucił Harry.

I kiedy wyszły, nagi wyskoczył z łóżka i zaczął się ubierać. Zrobiłam to samo i szybko wyszłam z nim na pokład.

Znów poczułam ten specyficzny zapach, ten zapach paliwa, którego tak bardzo nie lubiłam, ale teraz po prostu nie przeszkadzało mi to, nawet to polubiłam. Tak bardzo tęskniłam za tym miastem. Poczułam nareszcie, że jestem w domu.